بسم الله
رحمت خداوند متعال چنان بیانتهاست که راه را برای بندگان بدکردار خویش نیز باز گذاشته و هیچکس را از رحمت خود مأیوس نکرده است. هر انسانی، در هر جایگاهی، فرصت بازگشت دارد و این بازگشت همان توبه است. امام سجاد علیهالسلام در مناجات خویش با خداوند چنین میگوید: إِلَهی أَنْتَ الَّذِی فَتَحْتَ لِعِبَادِکَ بَاباً إِلَى عَفْوِکَ سَمَّیْتَهُ التَّوْبَةَ فَقُلْتَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبَابِ بَعْدَ فَتْحِهِ؛ پروردگارا، تو همان کسی هستی که دری برای بندگانت بهسوی عفو خود گشودی و آن را توبه نام نهادی و گفتی: بهسوی خدا توبه کنید، توبهای نصوح. پس اکنون چه عذری دارد کسی که پس از باز شدن این در، وارد آن نمیشود؟».
براساس روایات، اولین و اساسیترین گام برای توبه، پشیمانی است. حضرت آیتالله بهجت در این باره میفرمود: استغفار از توبه است، هر چه مفید این مطلب باشد، ظاهراً؛ همان عزم [کافی است]. کفی بالندم توبةً».۱ [اگر] راستیراستی نادم باشد، بهحسب ظاهر، تائب است اظهارش به استغفار است و به اتوب الی الله»».
پشیمانی از گناهها و کوتاهیها، اولین گام برای توبه به درگاه خداوند متعال است. کسی که هنوز از گناه خود غافل است یا آنکه از بدیهای خود احساس ناراحتی نمیکند، چگونه میتواند بهسوی خدا برگردد و از او طلب بخشش کند. توبه پس از ندامت و پشیمانی تحقق مییابد، ولی پس از تحقق توبه، پایداری در آن نیز بسیار مهم است؛ چنانکه از امام صادق علیهالسلام درباره معنای توبۀ نصوح چنین آمده: هو الذنب الذی لا یَعودُ فیه أبداً؛ توبه نصوح، گناهی است که هرگز به آن برنمیگردد».
استغفار هم بهمعنای طلب بخشش است و از حالت توبه ناشی میشود و چنانکه آیتالله بهجت میفرمود، اظهار توبه به استغفار و به اتوبُ الی الله» گفتن است.
درباره این سایت